Urodzona 1921 roku w Lublinie, poetka, pisarka, eseistka, tłumaczka z języka angielskiego i francuskiego, autorka wielu tomów poetyckich oraz książek dla dzieci.
Była najmłodszym z dzieci małżeństwa Marii i Ludwika Hartwigów. Rodzice do 1918 roku przebywali w Rosji. Do przeniesienia się do Polski zmusiła rodzinę Hartwigów rewolucja bolszewicka. Dzieciństwo spędziła w Lublinie. Rodzina mieszkała przy ul.Staszica 2, następnie na Krakowskim Przedmieściu. Głównym źródłem utrzymania był zakład fotograficzny ojca. Julia Hartwig uczęszczała do szkoły podstawowej mieszczącej się przy archikatedrze w Lublinie. Od zawsze uczona była tolerancji dla innych – jako dziecko chodziła z matką zarówno do kościoła, jak i do cerkwi. Naukę kontynuowała w Gimnazjum im. Unii Lubelskiej. W 1936 roku zadebiutowała w międzyszkolnym piśmie literackim „W Słońce”. Zdała maturę w 1939 roku. W czasie II wojny światowej, podobnie jak bracia, brała udział w konspiracji. Była łączniczką Armii Krajowej. W tym czasie uczęszczała również na studia na tajnym Uniwersytecie Warszawskim (romanistyka i polonistyka). Po wojnie kontynuowała studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a następnie na Uniwersytecie Warszawskim.
W latach 1947–1950 przebywała we Francji na stypendium. W tym czasie pracowała w Ambasadzie Polskiej w Paryżu. W 1954 roku wyszła za mąż za poetę i prozaika – Artura Międzyrzeckiego. W 1970 roku wraz z nim wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Dwukrotnie również wyjeżdżała do Kanady w celu wygłaszania prelekcji, między innymi na University of Ottawa. Po powrocie do Polski pracowała wraz z Arturem, publikując m.in. zbiory poezji własnej. Była wielokrotnie nagradzana, np. czterokrotnie nominowana do Nagrody Literackiej Nike.
Należała w swoim życiu do: Związku Literatów Polskich, polskiego Pen Clubu, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Julia Hartwig zmarła w 2017 roku w Pensylwanii. Pogrzeb poetki odbył się w Warszawie. Została pochowana na Cmentarzu Powązkowskim.
Pełny życiorys możecie znaleźć (tutaj)